Job 6

1 و ایوبجوابداده، گفت:

2 «كاشكه غصّهمنسنجیدهشود، و مشقّتمرا در میزانبا آنبگذارند.

3 زیرا كهالا’ناز ریگدریا سنگینتر است. از اینسببسخنانمنبیهودهمیباشد.

4 زیرا تیرهایقادرمطلقدر اندرونمناست، و روحمنزهر آنها را میآشامد، و ترسهایخدا بر منصفآراییمیكند.

5 آیا گورخر با داشتنعلفعرعر میكند؟ و یا گاو بر آذوقهخود بانگمیزند؟

6 آیا چیز بیمزه، بینمكخوردهمیشود؟ و یا در سفیدهتخم، طعممیباشد؟

7 جانمناز لمسنمودنآنها كراهتدارد. آنها برایمنمثلخوراك، زشتاست.

8 «كاشكهمسألتمنبرآوردهشود، و خدا آرزویمرا بهمنبدهد!

9 و خدا راضیشود كهمرا خُرد كند، و دستخود را بلند كرده، مرا منقطعسازد!

10 آنگاهمعهذا مرا تسلیمیشد و در عذاباَلیمشاد میشدم، چونكهكلماتحضرتقدّوسرا انكار ننمودم.

11 منچهقوّتدارمكهانتظار بكشمو عاقبتمنچیستكهصبر نمایم؟

12 آیا قوّتمنقوّتسنگها است؟ و یا گوشتمنبرنجاست؟

13 آیا بالكلّ بیاعانتنیستم؟ و مساعدتاز منمطرود نشدهاست؟

14 حقّ شكسته دلاز دوستشترحّماست، اگر چههمترسقادر مطلقرا تركنماید.

15 امّا برادرانمنمثلنهرها مرا فریبدادند، مثلرودخانهوادیها كهمیگذرند؛

16 كهاز یخسیاهفاممیباشند، و برفدر آنها مخفیاست.

17 وقتیكهآباز آنها میرود، نابود میشوند. و چونگرما شود، از جایخود ناپدید میگردند.

18 كاروانیاناز راهخود منحرفمیشوند، و در بیابانداخلشده، هلاكمیگردند.

19 كاروانیانتیما بهآنها نگرانبودند. قافلههایسبا امید آنها را داشتند.

20 از امید خود خجلگردیدند. بهآنجا رسیدند و شرمندهگشتند.

21 زیرا كهالا’نشما مثلآنها شدهاید، مصیبتیدیدید و ترسانگشتید.

22 آیا گفتمكهچیزیبهمنببخشید؟ یا ارمغانیاز اموالخود بهمنبدهید؟

23 یا مرا از دستدشمنرها كنید؟ و مرا از دستظالمانفدیهدهید؟

24 «مرا تعلیمدهید و منخاموشخواهمشد، و مرا بفهمانید كهدر چهچیز خطا كردم.

25 سخنانراستیچقدر زورآور است! امّا تنبیهشما چهنتیجهمیبخشد؟

26 آیا گمانمیبرید كهسخنانرا تنبیهمینمایید و سخنانمأیوسرا كهمثلباد است؟

27 یقیناً براییتیمقرعهمیاندازید و دوستخود را مالتجارتمیشمارید.

28 پسالا’نالتفاتكرده، بر منتوجّهنمایید، و روبهرویشما دروغنخواهمگفت.

29 برگردید و بیانصافینباشد، و باز برگردید زیرا عدالتمنقایماست.

30 آیا در زبانمنبیانصافیمیباشد؟ و آیا كاممنچیزهایفاسد را تمیز نمیدهد؟